Rouw kun je niet ‘even’ thuis laten...
Het overlijden van een dierbare betekent afscheidnemen. Een afscheid wat gepaard gaat met emoties van verdriet en pijn, gemis, boosheid, hoop en liefde. Maar soms ook opluchting en dankbaarheid. Alle emoties zijn onderdeel van het rouwproces om het afscheid in onze binnenwereld van gevoelens en emoties werkelijkheid te laten worden. Het proces van rouwen is een lange weg. Een weg om het verlies onderdeel te laten worden van de nieuwe werkelijkheid die ontstaat zonder de dierbare die gemist zal worden. Vaak wordt dit proces "het verwerken van de rouw" genoemd, maar als iets verwerkt is, dan is het vaak ook klaar en kan het achter ons gelaten worden, en dat is niet het doel van rouwen. Daarom wordt dit proces tegenwoordig steeds vaker aangeduid met "het verweven van het verlies in het leven". Door het verlies onderdeel te laten worden van het nieuwe leven zonder de ander, blijft het verlies aanwezig, blijft de herinnering aan de ander levend. Vaak is er weinig begrip voor mensen in rouw. Er wordt gezegd; "Je gaat er wel aan wennen", of "de tijd heelt alle wonden". Eigenlijk zijn dit aanmoedigingen om het verlies te vergeten, om eroverheen te stappen en om door te gaan met het leven zoals het ging voor het afscheid.
Maar het leven is niet hetzelfde zonder die ander! Het leven is blijvend veranderd en zal nooit meer hetzelfde zijn. Natuurlijk zal het verlies naar verloop van tijd minder impact krijgen op het leven van degene die achter is gebleven, maar dat betekent niet dat gevoelens van verlies of verlangen zijn weggeëbd. Rouw is een levenslang proces van vasthouden en loslaten, een proces van “anders leren vasthouden”, zoals Manu Keirse het heeft genoemd in zijn studie naar rouw.
Om de rouw na het verlies van een dierbare zichtbaar te maken bied ik de families die ik begeleid een rouwbandje aan. Een armbandje gemaakt van edelsteenkralen om te laten zien dat je in rouw bent, dat je verdriet hebt om het verlies van een dierbare. Het is een subtiele manier om je rouw aan de buitenwereld te laten zien, om (h)erkenning te krijgen voor je rouw. De armbandjes worden gemaakt door Desiree Moerenhout van Meer dan stenen, zij vertelt wie ze is en hoe zij met de rouwbandjes aandacht wil vragen voor mensen in rouw:
Naast coachen ben ik ook de bedenker en maker van de Rouwbandjes. Dit zijn armbandjes gemaakt met edelsteenkralen. Je kunt een rouwbandje dragen om op een subtiele manier aan de buitenwereld te laten zien; ik rouw, ik heb verdriet. Daarnaast kun je iemand een rouwbandje cadeau geven om diegene te steunen. Aan ieder rouwbandje hangt een bedel met daarop een paardenbloempluisje. Dit staat voor veerkracht. Op het moment dat je te maken krijgt met een verliessituatie wordt er een groot beroep gedaan op je veerkracht!
Je hebt veerkracht nodig om om te gaan met je rouw. Om je leven voort te zetten met je rouw, om te groeien ondanks je rouw. Rouw kun je niet zomaar even ‘uitzetten’, of thuis laten, je draagt het met je mee. Overal waar je heen gaat. Net als een rouwbandje. Door je rouw zichtbaar te maken geef je de omgeving de kans om rekening te houden met jou en jouw emoties, gevoelens en gemis. Het opent gesprekken waarin je samen herinneringen kunt ophalen. Waarin je rouw kunt delen en vooral waarin je rouw zichtbaar mag zijn.
